Uznaje się, iż święci się nie psują - kto się odważy sprawdzić? Otto III to dwudziestoletnie genialne cesarskie dziecko, któremu powierzono władzę nad największa potęgą chrześcijańskiego świata. Od trzeciego roku życia w cesarskiej koronie. Otoczony najwybitniejszymi umysłami epoki. Zmęczony władzą, znajduje upodobanie w ekstazie. Bolesław Chrobry to trzydziestotrzyletni mężczyzna. Świadomy siebie, rozgrywający sojusze. Kocha kobiety, seks, szaleńcze polowania, przyjaciół, mocne wrażenia. Pragnie korony i dla niej gotów jest na wszystko. Europa wchodzi w rok tysięczny. Dwubiegunowa konstrukcja "Gry w kości" poprzez osobne sekwencje dworu piastowskiego, cesarskiego i papieskiego - świata Bolesława Chrobrego i świata Ottona III - wiedzie do spotkania w Gnieźnie w marcu 1000 roku. Każdy z władców zagra wtedy o wszystko. Ta powieść unika monumentu, koturnu, przerysowania. Jest współczesna do szpiku: wojna wywiadów, polityka, racje stanu, manipulacja informacją, średniowieczny public relation. A jednocześnie doskonale oddaje realia historyczne, szczegół, detal i to, co w średniowieczu najgłębsze: mentalność epoki, w której religijna ekstaza i okrucieństwo graniczą ze sobą. Z każdego grzechu można się wyspowiadać. Wszystko dzieje się szybko, bardzo szybko. "Gra w kości" chociaż może zdawać się brawurowa historycznie - opiera się na faktach. Tych, które można wyczytać ze źródeł. Tych, których szukamy między ich wierszami. Co się wydarzy, gdy Bolesław stanie z Ottonem twarzą w twarz? A gdzie miejsce świętego Wojciecha Adalberta? To jest właśnie "Gra w kości". [lubimyczytac.pl]

Prawdziwa historia Henry'ego Hilla, który po latach spędzonych w strukturach mafii, zdradził i wydał swoich przyjaciół, zyskując status świadka koronnego w procesie sądowym. Książka stała się kanwą jednego z najsłynniejszych filmów o mafii w historii kina, uważanego bezspornie za arcydzieło filmografii Martina Scorsese. „Chłopcy z ferajny” to ociekające autentyzmem i akcją blisko trzy dekady życia Henry'ego. Żywa, reportażowa narracja, dbałość o szczegóły, a także wypowiedzi prawdziwych bohaterów sprawiają, że książka Pileggiego mocno kontrastuje z epickim stylem i romantycznym wizerunkiem mafii, znanym choćby z klasycznych powieści Mario Puzo. W „Chłopcach z ferajny” mamy do czynienia z prostą, surową relacją. Bohaterowie pokazani są bez literackiego liftingu; są emocjonalnie niestabilni, moralnie wyjałowieni, żyją w nieustannym pędzie, na skraju, uzależnieni od narkotyków, pieniędzy, przestępstw i łatwego, barwnego życia. Jeśli nie znacie Państwo historii Henry'ego Hilla, można Wam pozazdrościć wrażeń, które wciąż są przed Wami. Z kolei miłośników filmu czeka odkrycie niepodjętych przez Martina Scorsese wątków.